Tribundergi.com / Tribun Dergi

Sebep ve sonuç ilişkisine inanırım bu hayatta. Futbolda bu düşüncenin tepesinde. UEFA kupasını kazanırken saha içi yıl yıl iyi giderken saha dışı yönetimide bu ortamı hazırlamak için devamlı uğraşıyordu. Hocanın ilk senesi 4. hafta fenerden 4 yerken bir grup tesislere gidip hocanın istifasını istemişti ha gitti, ha gidecek diyorduk. Sonra ne mi oldu... Aynı hafta inönüde sarıyer maçına 30 bin kişi gidip takıma sahip çıktı. Sonra o devre sonuna kadar takım tek beraberlik oda içeride beşiktaş maçı ile ilk yarıyı 5 puan farkla lider sezon sonuda 6 puan fark ile şampiyon. Sebep sonuç işte 4. hafta alınan farklı derbi mağlubiyetini taraftarın devreye girmesi ile camiayı birleştirdi.

Sonra 97/98 sezonu. İlk devreyi fenerin 6 puan gerisinde kapattık. Bu seferde yönetim devreye girdi. Artan baskıları hocanın üzerinden çok iyi aldılar ve saha içine odaklanmasını sağladılar. Bu seferde birleştirici güç yönetim oldu. Al işte bir sebep ve sonuç daha. Devre arasına 6 puan gerisinde girdiğin rakibinin 4 puan önünde şampiyonsun.

98/99 ve 99-2000 bu bütünlüğün taclanma yılları ve herkes biliyor sonu ülkenin en büyük kupası.


Bu dört yılda sebep sonuç ilişkisi hep takımı motive etmek üzerineydi. Sonrasında ne mi oldu...

Sonra sebep ve sonuç hoca avrupaya gitti, kulüp küçülmeye gitti. Çok geçmeden mali kriz, sportif başarısızlık ve sonuç kulübün 10 yılına mal olan bir çıkmaz. Yılan hikayesine dönen stad, rakiplerin bir dönem arayı açmasını sağladı. Arada 2006 gibi mucize yıllar olmasa arada ki fark kapanmayacak yola gidebilirdi.

Demem o ki futbol kulüpleri bir projedir. Bu projeleri kişiler değil sistem ayakta tutar. galatasarayı 88 yılında kurulan sistem 2000 de avrupa şampiyonluğuna götürdü. Geçte olsa halledilen stad sorunu açılan farkı kapatıp öne geçmemizi sağladı. Burada ki temel unsur hep sistemdir ama asıl önemli nokta o sistemi işleten liyakatlı ellerdir.

Hocanın kusursuz olduğunu hiç düşünmedim. Zaten öyle bir meziyeti varsa hocalık yapmasına gerek yok gitsin peygamberliğini ilan etsin.

Aysal dönemi 2. dünya savaşından çıkmış almanya gibiydik. Hocaya gel dediler ve düşünmeden çıktı geldi. Sonra ki 2 yıl real madrid serisi ile taclanan bir rüya değilmiydi? o kadro iyiydi ama temel anahtar o kadroyu o şekilde oynatabilen hocanındı. Hangimiz inanmadı o sene cl kupasını alabileceğimize?
Saha içine odaklanmış bir terimin sizleri nelere inandırdığınız farkında mısınız?
gerek 2000 de gerekse ustalık dönemi 2013 de tur atlamayı meziyet sayan bir camiaya nelere inandırdı bu adam!

Ama işte bir sebep sonuç daha tekerlerden biri yerinden çıktımı devrilir gidersin. Yönetim, hoca huzursuzluğu yine yıllarımıza ve olası şampiyonluklarımıza mal oldu.

Son dönem gelişi kazanılan 2 şampiyonluğa rağmen hep demoklas'in kılıcı gibi üzerimizden eksilmeyen siyasi ve federasyon menşeli baskılarla geçti. Bu süreçte ben bile bu kadar iyi galatasaraylı görürüm kendimi ki geçen sene bırakır giderdim hocanın yerinde olsaydım. Yönetim varlığı zarar halde, tribün karşına geçmiş ve saha dışından tarihinde almadığın ayarı alıyorsun ve sen tüm bu şartlarda saha içine odaklanmaya çalışıyorsun. Çıkardığı 11ler ve oynattığı taktiği sabaha kadar eleştirelim. Ama artık Galatasaraylılığına ve kendisini bu kulübe idol yapan felsefesine dil uzatılmasını söyleyecek bir şey bulamıyorum.

Ayakta durmak istiyorsak Sağlam bir yönetim, iyi bir hoca ve takımına inanmış taraftara ihtiyacımız var. Son dört sezonda bunlardan sadece iyi bir hoca ve taraftara sahiptik bu sene taraftarda yok sadece hoca kaldı ve şampiyonla aynı puan ile 2 gol az attığımız için 2. sırada bitirdik.

Bu saatten sonra başarılı olacaksak tüm bu etmenlerin bir bütün olduğu halde olacağız. İyi bir yönetim olmayacaksa ve saha dışındaki yaşananlara göğüs geremeyecekse hocanın kalmasını istemem kendine yazık eder. Sağlam bir yönetim ile çalışmasınıda canı gönülden istiyorum. İşte o zaman bu ligi domine ederiz.

Galatasaray’ın Avrupa serüveni 1956 senesinde Şampiyon Kulüpler Kupası’nda Dinamo Bükreş ile deplasmanda oynadığı ve 3-1 mağlup olduğu maç ile başlamış ve Galatasaray toplamda çıktığı 288 karşılaşma ile hali hazırda Türkiye’nin Avrupa’da en fazla maça çıkan takı olmuştur. Tüm bu serüven içerisinde Juventus ile oynanan maçların ayrı bir yeri vardır. Ülkeler arası siyasi krizler, terör saldırıları, hava muhalefeti gibi dış etmenlerin etkisi ile karşılaşmalar her biri kendine has hikayeler barındıran özel maçlar olmuştur. İşte tüm bu etmenler neticesinde oynanan 6 maç sıradan bir seri olmaktan çıkmış iki takım arasında yaşanan bir “rekabete” dönüşmüştür.

Hikayemiz Futbol serisinin 4. videosu olan "İbretlik Rekabet; Galatasaray - Juventus" ilk bölüm yayında.


https://youtu.be/ECEAsPeQFxY